Przywracanie imion dwóm małym dziewczynkom na zdjęciu:
Dzięki forom genealogicznym i pomocy potomków, Amanda odnajduje Elizabeth, nastolatkę wysłaną do Milbrook, ponieważ za bardzo lubiła książki medyczne. Mały pamiętnik, prowadzony przez jej rodzinę, opisuje noce spędzone przy łóżku, nieustanną „poprawę”, a przede wszystkim cenną przyjaźń z inną więźniarką: Sarą.
Porównując ze sobą odnalezione w końcu dokumenty, Amanda identyfikuje dwie dziewczynki na zdjęciu:
Elizabeth Hayes, która przeżyła, ale naznaczyła ją dożywotnia trauma związana z pobytem w
Instytucie Sary Miller, zmarła w wieku 13 lat, oficjalnie z powodu problemów zdrowotnych, nieoficjalnie z powodu wyczerpania po tym, co przeszła.
Wracając na mały, zapomniany cmentarz instytutu, porośnięty jeżynami, Amanda staje przed niemal wyblakłym nagrobkiem: SM, 1865–1878. Sarah rzeczywiście istniała. Nie była już tylko sylwetką zamrożoną na starej fotografii.
Kiedy prawda w końcu zmusza do konfrontacji z przeszłością,
Amanda publikuje swoje śledztwo w dużej gazecie. Artykuł nie tylko ujawnia dawny skandal: podaje nazwiska, daty i fragmenty listów i pamiętników. Przede wszystkim przywraca godność tym młodym kobietom, które zostały sprowadzone do roli jedynie „spraw do naprawienia”.
Reakcje napływają:
ciąg dalszy na następnej stronie
